Hallikadjakoba ?

Zaterdagavond (23/04) waren Silke en Marit opnieuw uitgenodigd naar een inheems dorpsfeest, en ik mocht mee. Het was ter gelegenheid van een vrouw die 55 jaar oud werd en deze keer zou het niet zomaar een ‘zitje’ zijn, maar zou er echt gedanst worden.

Rond 19u kwam Rayen ons ophalen en reden we dus opnieuw naar Matta, richting oom John. Het was druk bij oom John ! Hij had veel logés  die bij hem op vakantie waren en dus ook die avond naar het feest zouden gaan. Het was een gezellige boel. We bleven er een heel eind kletsen voor we naar het feest vertrokken. Daar aangekomen leek het eerst alsof onze verwachtingen niet zouden worden ingelost ; het leek nogal op een ‘zitje’, waarbij dus niet gedanst wordt. Ons gezelschap verzekerde ons echter dat er zeker nog zou worden gedanst, dus we bleven hopen.

We hadden in de stad 3 theedoeken (= keukenhanddoeken) gekocht als cadeau voor de jarige. Alle cadeaus die ze al had ontvangen stonden uitgestald op een tafel, nog in de verpakking. Volgens Surinaamse gewoonte mag men namelijk de ontvangen cadeaus nog niet opendoen wanneer de schenkers nog aanwezig zijn. Het wordt dus pas de volgende ochtend gedaan. Beetje ambetant toch ? Dan weet je niet wie je moet bedanken ..

Zoals bij het vorige dorpsfeest kregen we eerst Cassaris aangeboden, het plaatselijk aperitiefdrankje gemaakt van Cassave. Ik ben echter niet zo’n alcoholdrinker en bedankte dus vriendelijk. Hiervoor wordt ik nogal afgekeurd .. Ook telkens wanneer ik een beker parbobier (het plaatselijke bier hier, iedereen is er zot van) weiger wordt ik nogal raar aangekeken .. Geen alcohol drinken is hier blijkbaar NOT DONE, beetje frustrerend .. Daarna kregen we ook nog Surinaamse Nasi om te eten. Dit was heel pikant (mede omdat ik denk ik een peper heb opgegeten) maar wel lekker. Ik dacht dat het vlees die erbij werd gegeven kip was, maar Silke zei achteraf dat ze dacht dat het kapasie was, wat gordeldier betekent .. Slik ..

Al het eten wordt hier trouwens geserveerd in wegwerpmiddelen. Ze zijn hier niet bepaald milieubewust (dit is duidelijk te zien aan de hoeveelheid zwerfvuil langs de straten, aan het feit dat men hier totaal niet sorteert maar nog alles opbrandt, etc.). Zo kregen we ons eten op het dorpsfeest weer in zo’n kingsize hamburgerbox met bijhorende plastieken vork. De vuilniszakken die hiermee zijn gevuld op het einde van de avond zou ik niet willen betalen !

Er kwam op het feest een oude man tegen ons praten waarvan oom John zei dat hij normaal heel erg verlegen is, maar eens hij enkele glaasjes parbobier heeft gedronken, dan spreekt hij plots vloeiend Nederlands, Duits en zelfs Chinees. De man zijn Nederlands was toen inderdaad niet zo slecht .. Hij leerde ons een woordje Surinaams : hallikadjakoba (dit is natuurlijk fonetisch geschreven, de correcte schrijfwijze ken ik niet). Het betekent ‘hoe gaat het ?’.

Uiteindelijk werd er op het feest inderdaad nog gedanst. De openingsdans was voor de jarige vrouw en één van haar dochters. Daarna gingen vele vrouwen meedansen. Sommige namen een gekregen cadeau in de hand om mee te dansen, dat is hier ook traditie. Toen de dansvloer open was voor iedereen heb ik hem ook kort even betreden, samen met een Hollander die te gast was bij oom John. Het moet nogal een grappig (zo niet belachelijk) zicht geweest zijn, want zoals je weet is mijn danstalent nogal ver te zoeken. De manier van dansen is ook helemaal niet te vergelijken met wat wij te zien krijgen in België. Het was dus wel even wennen. Ik heb het er in ieder geval op gewaagd en zo had ik toch een beetje mijn schade goed gemaakt omwille van het feit dat ik geen alcohol drink. Toen ik terug naar mijn plaats ging zei oom John me het volgende : “Goed gedanst hoor. De 10 is voor God, de 9 is voor mij en jij krijgt de 8 !”. Haha ! Toch niet slecht eh ? Ik ben best tevreden met mijn 8/10 J.

Hoewel het mannetje met de hamer steeds om de hoek zat te loeren werd het toch een heel gezellige avond. Rond 2u gingen we terug naar huis en toen kroop ik moe, maar tevreden mijn bedje in ..

Tot de volgende !

X