Ik heet Wiwa :)

Ok, mijn poging om te spreken met de districtscommissaris is mislukt. Hij was niet aanwezig op de afspraak en omdat Goede Vrijdag en Paasmaandag feestdagen zijn kan ik hem dus pas ten vroegste dinsdag spreken. Ik hoop dat hij dan wel aanwezig zal zijn want anders zal hij pas echt leren kennen :p haha ! Nee, dat is nu eenmaal de Surinaamse cultuur … Men neemt het niet zo nauw met regels en afspraken e.d. en indien het vandaag niet kan, dan doen ze het morgen wel. Het is dus helemaal anders dan de hushhush-cultuur die wij kennen in België. Het is wel even wennen maar hierop had ik mij mentaal reeds goed voorbereid. Chance !

Donderdagmiddag kwam Rayen ons ophalen. Dit is een kennis (of intussen misschien wel een vriend) van Marit en Silke. Ze leerden hem per ongeluk kennen tijdens het uitvoeren van hun stageopdracht en sindsdien komt hij hen geregeld oppikken om leuke dingen samen te doen. Dit keer stond er een dorpsfeest op het programma, ter gelegenheid van Vanessa, dit is dus de zus van Rayen. Het was eigenlijk haar verjaardagsfeest. Ze werd 25 jaar. Het speciale aan dit verjaardagsfeest is dat het doorging in het inheemse dorpje Matta. Alle inheemse dorpjes hebben hier zo hun eigen rituelen e.d. Ze zijn stuk voor stuk uniek en zeker de moeite waard om te bezoeken.

Voor we naar het verjaardagsfeest gingen, gingen we eerst nog op bezoek bij oom Kris. Dit is de persoonlijke genezer van Rayen. Rayen zijn tepels stonden blijkbaar niet gelijk ten opzichte van zijn buikenpit, waardoor hij niet goed kon eten. En omdat hij dus tijdens het feest voor zijn zus graag goed wou kunnen eten was een voorafgaand bezoekje aan de geneesheer noodzakelijk. Wat oom Kris met Rayen deed leek wat op het werk van een kraker, alleen minder professioneel en pijnlijker. Maar achteraf was de afstand tussen de beide tepels en de navel wel gelijk, dus de therapie werkt :D. Oom Kris woont trouwens op een prachtige plek, midden in de natuur en omringd door wit zand. Het was een prachtig beeld ! Hij heeft ons ook een Indiaanse naam gegeven. Die van mij is ‘Wiwa’, wat ‘ster’ betekent J.

Daarna gingen we naar oom John en zijn vrouw tante Eline. Dit zijn ook kennissen van Silke en Marit, ze bleven er al eens overnachten toen ze in het dorp moesten zijn voor onderzoek. Oom John ging met ons mee naar een ressort in opbouw. Daar maakte ik voor het eerst kennis met een kreek (zie foto’s). Sprookjesachtig ! Ik hoop er nog enkele te kunnen bezoeken !

Uiteindelijk gingen we naar het verjaardagsfeest. Rayen legde ons uit dat het in principe niet echt een feest is, maar meer een ‘zitje’. Hilarisch woord toch ? Hij bedoelt daarmee dat de mensen gewoon komen om te eten, te drinken en wat te babbelen maar men zal niet echt uit de bol gaan. De Surinaamse feesten hebben geen officieel startuur ; iedereen komt toe wanneer hij/zij wilt. Zodra je toekomst wordt je voorzien van drank en eten, ongeacht of je toekomt om 18u of 22u. Jammer genoeg gaat de Surinaamse bevolking dus niet uitgebreid gaan tafelen. Sterker nog ; ze eten niet eens aan een tafel ! Daar nam ik voor het eerst kennis met de pikante Surinaamse keuken. Ik vond het wel heel lekker !

Het is mij nu reeds duidelijk dat Suriname vele kanten en troeven heeft, en ik zal ze nooit allemaal kunnen ontdekken tijdens mijn verblijf. Maar ik zal natuurlijk mijn best doen om het te evenaren !!

Tot de volgende !!

Xje, Evi.